ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ (ΕΕΕ 1.7)

Καλησπέρα ή Καλήμερα σε όποιον ή όποια επιθυμεί να ρίξει μια ματιά στις σκέψεις μου.

Διαβάζωντας το μύνημα του κου Φωτόπουλου, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα. Όχι απλά για τη σημερίνη επέτειο, αλλά για κάθε τέτοια εόρτη, εθνική ή διεθνής. Ωστόσο δε πιστέυω ότι το πρόβλημα, κυρίως κοινωνικό, έχει να κάνει με το πανεπηστίμιό μας συγκεκριμένα, αλλά την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία και τις πολιτικές που διαχρονικά διακινούνται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Κατά την ταπεινή μου γνώμη για βρει κάποιος την αίτια αυτής της αδιαφορίας τις 364 από τις 365 μέρες του χρόνου για αυτό το συμβάν πρέπει να δει κανείς πως ο τότε πρωθυπουργός εθνικής ενότητας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, αποφάσισε να ορίσει τις πρώτες εκλογές της μεταπολίτευσης στις 17 Νοεμβρίου 1974,στη πρώτη επέτειο, οικιοποιώντας έτσι την κατά κόρων αρίστερη και λαϊκή αντίσταση στους, κόλπους μιας συστημικής δεξιάς. Αυτό έιχε, πιστέυω, είχε ως αποτέλεσμα να καταλαγίασει η οργή για τους νεκρούς ανάμεσα στο μέσο άνθρωπο, ο οποιός κατά την 7ετία της δικτατορίας ζούσε με το σκεπτικό, ότι όσο δεν τον αγγίζει το καθεστώς, δε θα αντισταθεί σε αυτό. Επιστρέφωντας στο παρών παρατηρούμε την απαξιωτική στάση που κρατούν κυβερνήσεις ανά τα χρόνια. Αυτό αποδεικνύεται αλλότε φανερά και άλλοτε κρυφά και πιο συστημικά. Για παράδειγμα ήταν μόλις πριν 6 χρόνια και όταν ο τωρινός πρωθυπουργός, κος Μητσοτάκης, απαξίωνε πλήρως το γεγονός της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, αναφέροντας πως ο μέσος δεκαπεντάχρονος δεν ενδιαφέρεται για το '63 και τα τρίκυκλα. Αυτό δίχνει τη πλήρη απαξίωση προς την ιστόρια όρισμένων πτυχών αυτού του τόπου. Ενά αλλό τρανό παράδειγμα προσπάθειας μείωσης των γεγονότων του '73, είναι η πλήρης απουσία του Πολυτεχνίου από το μάθημα της Ιστορίας σε κάθε εκπαίδευτικη βαθμίδα. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μαθητές και φοιτητές έρχονται σε επαφή με την Εξέγερση του Πολυτεχνίου είναι μια συνήθως μονόωρη σχολική εορτή, όπου πρακτικά μαθαίνουν ότι φοιτήτες εξεγέρθηκαν ενάντιων των συνταγματαρχών, ενά αρμά μάχης καταπάτησε ορισμένους και μετά ή χούντα έπεσε, χωρίς ουσιαστικά να μαθαίνουν για τη πάλη εργατικών κινημάτων και άλλων μαθητικών και φοιτητικών οργανώσεων.

Με βάση τα παραπάνω, πιστεύω πως, οι πράξεις που κορυφώθηκαν εκείνο το Νοέμβρη, έχουν μειωθεί κατά πολύ στη συνείδηση του μέσου Έλληνα. Πάραυτα πιστέυω πως πρέπει, κυρίως εμείς, η φοιτητική κοινώτητα οφέιλουμε να αναδυκνείουμε τον άγωνα αυτό, χωρίς κυβερνήσεις, εθνικές ή τοπικές, χωρίς ακόμα πρυτανείες, που αποφασίζουν ότι κατάλληλη τιμιτικη κίνηση έιναι μια 3ήμερη παύση όλων των μαθημάτων.

Σας ευχαρίστω που διαβάσατε μέχρι το τέλος και σας εύχομαι καλή συνέχεια.