Παρουσίαση/Προβολή

Περιεχόμενο μαθήματος

Δυνάμεις και ροπές σε επιπλέοντα σώματα.

Βασικές εξισώσεις υδροστατικής ισορροπίας.

Γεωμετρικά χαρακτηριστικά επιπλεόντων σωμάτων.

Εξέταση των γενικών προβλημάτων ισόογκης μεταβολής και πρόσθεσης βαρών σε επιπλέοντα σώματα.

Ευστάθεια άθικτου πλοίου:

Υδροστατικές καμπύλες.

Εγκάρσια ευστάθεια.

Αρχική ευστάθεια και ευστάθεια μεγάλων κλίσεων.

Καμπύλες ευστάθειας.

Επίδραση ελευθέρων επιφανειών.

Καμπύλη στατικής ευστάθειας.

Δυναμική ευστάθεια.

Κανονισμοί ευστάθειας άθικτου πλοίου του IMO.

Διαγωγή πλοίου:

Βυθίσματα – Διαγωγή και Εκτόπισμα.

Διαγράμματα διαγωγής.

Στα πλαίσια του μαθήματος οι σπουδαστές εκπονούν τις παρακάτω εργασίες με χρήση ειδικών ναυπηγικών προγραμμάτων:

1. Υπολογισμός γεωμετρικών χαρακτηριστικών πλοίου.
2. Υπολογισμός υδροστατικών στοιχείων – Υδροστατικού διαγράμματος.
3. Υπολογισμός καμπυλών ευσταθείας και καμπύλης στατικής ευστάθειας.
4. Υπολογισμός της ευστάθειας πλοίου σε δεδομένη κατάσταση φόρτωσης.

Μαθησιακοί στόχοι

Η Υδροστατική και Ευστάθεια των Πλοίων αποτελεί έναν από τους βασικότερους κλάδους της ναυπηγικής επιστήμης. Ασχολείται με τη μελέτη της δυνατότητας ενός πλοίου να μεταφέρει επιβάτες ή/και φορτία κάθε είδους, καθώς και με τις προϋποθέσεις της ασφαλούς μεταφοράς τους.

Στην πρώτη περίπτωση, ενδιαφέρει ο προσδιορισμός της τελικής θέσης ισορροπίας του σκάφους σε ήρεμο νερό, ενώ στη δεύτερη, η ικανότητά του να αντεπεξέλθει σε δυσμενείς συνθήκες, ώστε να μη συμβούν σοβαρά ατυχήματα.

Αποτελεί το πρώτο και ουσιαστικό βήμα σε κάθε νέα σχεδίαση ή μεταβολή μιας παλαιάς, με στόχο τη βελτίωση της μεταφορικής της ικανότητας ή της υδροδυναμικής της απόδοσης.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος, οι φοιτητές θα έχουν αποκτήσει την ικανότητα να:

• Υπολογίζουν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του πλοίου.

• Υπολογίζουν τα υδροστατικά χαρακτηριστικά και το υδροστατικό διάγραμμα του.

Μέθοδοι αξιολόγησης

Γραπτή τελική εξέταση που περιλαμβάνει επίλυση προβλημάτων. Συνεισφέρει κατά 60% στην τελική βαθμολογία.

Αξιολόγηση των ατομικών εργασιών και τελική προφορική εξέταση. Συνεισφέρει κατά 40% στην τελική βαθμολογία του μαθήματος.

Βιβλιογραφία

1. Baxter, B. (1967), Naval Architecture. Examples and Theory, London: Charles Griffin & Co.
2. Biran, A. (2003), Ship Hydrostatics and Stability, Oxford: Butterworth Heinemann
3. Comstock, J.P. (Εd.) (1968), Principles of Naval Architecture, New York: The Society of Naval Architects and Marine Engineers (SNAME).
4. Rawson, K.J. and Tupper, E.C. (2001), Basic Ship Theory, Vols. 1-2, Oxford: Butterworth Heinemann (original work published 1968).
5. Λουκάκης, Θ., Πέρρας, Π. και Τζαμπίρας, Γ. (2000), Υδροστατική και ευστάθεια πλοίου, Σημειώσεις, τόμ. 1-2, Θωμαΐδειο Ίδρυμα ΕΜΠ, Αθήνα.
6. Τζαμπίρας, Γ. (2010). Υδροστατική και ευστάθεια πλοίου Ι (ευστάθεια άθικτου πλοίου), Σημειώσεις, τόμ. 1-2, Θωμαΐδειο Ίδρυμα ΕΜΠ, Αθήνα.
7. Τζαμπίρας, Γ. (2015). Υδροστατική και ευστάθεια πλοίου. [ηλεκτρ. βιβλ.] Αθήνα, Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών.

Διδάσκοντες